Mahkeme, olayın Jandarma karakolu sınırları içinde olmasının öneminin olmadığını, Jandarma görevlilerinin iddia edilen ihmali hareketlerinin cezai açıdan yargılanmalarını gerektirecek bir dikkatsizlik ya da yanlış karardan öteye geçmediğini, dahası Jandarma görevlilerinin H.C.’nin başvuranların ölen yakınlarının hayatları için bir tehlike teşkil ettiğini bildiğini ya da bilmesi gerektiğini ilişkin dosyada bir delil olmadığını ifade etmiştir. Mahkeme, başvuranların şikayetinin yaşam hakkının kasti olmayan ihmaliyle ilgili olduğunu, bu durumlarda Sözleşme’nin 2. Maddesinin cezai yargılamanın yapılmasını gerekli kılmadığını, devletlerin pozitif yükümlülüklerini özel hukuk yolu sağlayarak karşılayabileceğini, Türk hukukunun başvuranlara, yakınlarının ölümü nedeniyle kamu görevlilerinin görevlerini ihmaliyle ilgili şikayetleriyle bağlantılı, idare mahkemeleri önünde tam yargı davası açma imkanı tanıdığını, ancak başvuranların idare mahkemeleri önünde tam yargı davası açmadığını ifade etmiş, bahsedilen nedenlerle başvuranların iç hukuk yollarını tüketmemesi nedeniyle başvuruyu kabul edilemez bulmuştur.